Het eerste spuitwerk

Met alles wat niet direct van een ander kleurtje voorzien moet worden afgeplakt kan begonnen worden met het eerste spuitwerk. Het chassis wordt voorzien van extra roest en de zwarte plasticglans wordt weggespoten met matzwarte verf. Ook het koetswerk ontkomt niet aan een flinke basislaag met roest. Het moet straks een oude caboose worden waaraan de tand des tijds toch al flink geknaagd heeft. Nadat de buitenkant voorzien is van roest wordt de binnenkant onder handen genomen. Zowel de opbouw als het originele koetswerk krijgen een groene binnenkant

 

Afplakken

Met de opbouw op de plaats en het derde deel van het dak op de opbouw kunnen de eerste voorbereidingen voor het spuiten beginnen. De opbouw krijgt nog even een primer zodat de verf straks goed pakt. En van het onderste deel worden de nog resterende ramen en kozijnen afgeplakt. Dan wordt het tijd om een paar geschikte kleuren uit te zoeken. De keuze valt op zandgeel voor de buitenkant en industrieel/militair groen voor het binnenwerk

De bovenbouw van de caboose

Na de eerste aanpassing aan het onderstel is de bovenbouw van het rijtuig aan de beurt. Deze wordt later nog voorzien van een opbouw. Els eerste worden alle opschriften verwijderd. Door het reliëf zouden die ook na het overspuiten nog zichtbaar blijven. Ter hoogte van waar later deze opbouw komt horen geen ramen te zitten. Daarom worden de middelste ramen afgedekt met styreen. Deze aanpassing zorgt er al gelijk voor dat het uiterlijk van een personenrijtuig verdwijnt. de kieren worden opgevuld met putty (plamuur). Als ook het dak eraf gehaald is kan begonnen worden met het maken van de opbouw. De wanden van de opbouw worden uit styreenplaat gesneden. Nadat ook de ramen eruit gesneden zijn worden de wanden samengebouwd. De ronding van het dak is overgenomen op de wanden. Als laatste moet het dak nog in 3 stukken gezaagd worden zodat de opbouw precies tussen de twee buitenste einden past.

 

Een paar extra verstevigingen zorgen ervoor dat de wanden niet krom gaan staan.

De laatste wagen

Het zal wel niet de laatste wagen zijn die hier ter sprake gebracht wordt maar het is wel de laatste wagen van een trein. Een caboose, of zoals we het in Nederland noemen; de conducteurswagen. Een caboose hoort bij als laatste wagen in een goederentrein te rijden. Hierin verblijft het treinpersoneel en vanuit de opbouw van de wagen heeft de conducteur een goed overzicht over de hele trein. Dit soort wagens zijn volop in schaal G of Fn te koop maar waarom zou je er een kopen als je er ook nog eens plezier aan kunt hebben als je hem zelf maakt. Aangezien het een wagen moet worden die wat kneuterig oogt en niet eentje voor een lange trein op de hoofdlijn is als basis een tweeassig personenrijtuig van LGB gebruikt. Om te beginnen is de bovenbouw van het onderstel gehaald. In eerste instantie wordt een van de LGB beugelkoppelingen verwijderd. Die koppelingen zijn wel erg bedrijfszeker en om die reden blijft de andere wel aanwezig zodat de wagen nog steeds te koppelen valt. Aan het uiteinde kan dan weer een natuurgetrouwer ogende klauwkoppeling geplaatst worden. De originele centrale buffer moet daarvoor ook plaats maken. Nadat de koppeling vervangen is  kan de bovenbouw aangepakt worden.

Wordt vervolgd…. 

The finishing touch

De rongenwagen is bijna af. Als de lijm goed uitgehard is en alle planken vast zitten worden ze netjes op lengte gesneden. De uitsparingen voor de rongen moeten dan ook nog uitgesneden worden zodat ze er desgewenst in geplaatst kunnen worden. Om de wagen een wat meer verweerd uiterlijk te geven wordt de poederdoos voor de dag gehaald. Met verschillende kleuren pigmentpoeder worden roest en vlekken aangebracht. Ook hier komt het flesje met alcohol en Oostindische inkt weer goed van pas. Tenslotte worden de draaistellen weer aangebracht en gaat de hele wagen nog een keer naar de spuitcabine voor wat lagen vuil en stof.

Zo de wagen is klaar om beladen te worden

Echt hout

De onderbouw van de wagen is nu klaar voor de verdere afwerking met planken. Daarvoor wordt echt hout gebruikt. Balsahout is hiervoor uitstekend te gebruiken. Het is dun en zacht en daardoor heel makkelijk te bewerken. Eerst kleuren met verschillende tinten lichtbruine acrylverf en alcohol met een heel klein beetje (5%) Oostindische inkt. Daarna opborstelen met een koperborstel zodat er een nerfstructuur ontstaat en eventueel nog een wash met alcohol en inkt. Dan kan het hout in planken gesneden worden. Aangezien de planken niet perfect recht zijn ontstaan smalle kieren. Dat is op zich niet erg of eigelijk zelfs wenselijk voor het gebruikte en verweerde uiterlijk. Een nadeel is wel dat de grijze ondergrond van de wagen hierdoor weer zichtbaar wordt. Dit wordt teniet gedaan door de wagen eerst met bruine verf donker te maken. Ook de nog uitstekende stukjes kunststof die zich op het dek van de wagen bevinden worden nog even weggesneden zodat de plakken straks allemaal netjes vlak komen te liggen.

Als alle planken gesneden zijn kunnen ze stuk voor stuk op de wagen gelijmd worden. Gewone witte houtlijm blijkt hiervoor al prima geschikt.

De wagen is nu klaar voor de finishing touch

Rongenwagen verouderen

Zo’n LGB rongenwagen ziet er nog helemaal niet zo verkeerd uit. Een beetje jammer van de enorme flenzen en dikke wielen maar dat is soms nodig op het grove buitenspoor. De verdere afwerking is best leuk en gedetailleerd. Alleen de uniforme kleur en de schoonheid van een Zwitsers personenrijtuig dat past niet bij een goederenwagon. Tijd om het mes er maar eens in te zetten. Om de wagen een wat gebruikt uiterlijk te geven wordt het dek belegd met planken. De kieren tussen de “kunststof planken” moeten waarom opgevuld worden met plamuur en vlak geschuurd. Daarna gaat de wagen naar de spuitcabine en krijgt hij de wagen een ander kleurtje. Iets meer industrieel en minder schoon. Dan is hij klaar voor de volgende stap ……